Pojęcie indeksu glikemicznego (IG) zostało wprowadzone ponad 30 lat temu. Określa wartości
odpowiedzi glikemicznej organizmu po spożyciu określonego pokarmu. Jednostka ta
miała pomóc w klasyfikacji pożywienia oraz w profilaktyce i leczeniu chorób związanych z
zaburzeniami gospodarki węglowodanowej. Istnieją przypuszczenia, że dieta oparta o niski
indeks glikemiczny sprzyja zmniejszeniu masy ciała. Istnieje wiele badań, w których spadki
w masie ciała wyrażone w kilogramach lub za pomocą wskaźnika masy ciała (BMI), uzyskane
po zastosowaniu diety opartej o węglowodany o niskim IG/ładunku glikemicznym, są
porównywane do efektów redukcji masy ciała podczas stosowania izoenergetycznych diet
opartych o węglowodany o wysokim IG lub konwencjonalnych diet niskotłuszczowych.
Korzystny wpływ diety niskoglikemicznej stwierdza się przede wszystkim w grupie chorych
na cukrzycę, ale również obserwuje się jej pozytywny wpływ w przypadku zaburzeń lipidowych
i u osób z ryzykiem wystąpienia choroby niedokrwiennej serca.
Istotne jest usystematyzowanie metod oznaczania i posługiwania się IG przez dietetyków,
konsumentów, pacjentów oraz na sprecyzowanie roli tego wskaźnika w profilaktyce i leczeniu.

[PEŁNA WERSJA ARTYKUŁU]